Ecodorp Land van Aine

Initiatiefnemers: Susan, Erik-Jan

Het project

De groep bouwt een ecodorp waar mensen in harmonie leven, met elkaar en met de aarde. Het terrein beslaat verschillende gebieden voor woonhuizen, ontmoetingsplekken, moestuinen, een voedselbos, een zwemvijver, werkplekken, een camping en een stilteplek. Daaromheen zal de wildernis blijven bestaan.

Iedereen die de missie en visie onderschrijft, mag zich aanmelden om bij te dragen of er te komen wonen. Voordat iemand echt bewoner wordt, is er wel een traject van kennismaken. Erik-Jan: “De groep vormt een open gemeenschap, die als inspiratie kan dienen voor de maatschappij. We organiseren veel momenten waarop we contact hebben met mensen uit de omgeving, zoals workshops en open dagen.” De omwonenden van het ecodorp zijn positief. Susan: “Voordat wij hier kwamen, was er veel vandalisme en dorpsgenoten voelden zich niet altijd veilig. Ze zijn dus vooral blij dat we hier zijn.”

Ontwikkeling

Waar projectontwikkelaars meestal een terrein kaal maken, bouwen ze hier vooral om de natuur heen. “Bij de fabriek wordt nu een asbestdak gesaneerd, maar er stonden bomen in de weg. Toen hebben we gezorgd voor een andere ingang, zodat de bomen konden blijven staan. Op die manier behouden we de bijzondere wilde natuur hier,” vertelt Susan.

Het haalbaarheidsonderzoek besloeg ruim twee jaar, vanwege het moeilijke terrein. “De samenwerking met onder andere de gemeente vonden we erg fijn. Er werd vooral gekeken naar wat wél kon.” Er is bodemonderzoek gedaan en er moest een bestemmingsplanwijziging komen: van ‘zware industrie’ naar ‘wonen ecodorp’. “Een bestemmingsplanwijziging op dat niveau is echt uniek en op dit moment de enige in Nederland,” vertelt Susan.

De meeste bewoners wonen nu in yurts, pipowagens en tiny houses. Momenteel worden huizen gebouwd en enkele velden bouwrijp gemaakt. Erik-Jan: “Ik ben hier nog meer buitenmens geworden dan ik al was, door veel in de moestuinen te werken. Die worden steeds rijker qua opbrengst, wat goed is voor de leefbaarheid hier.”

Financiering

Het veiligstellen, saneren van het asbestdak en wind- en wachterdicht maken van twee oude karakteristieke fabrieksgebouwen bekostigen ze met een lening van Roemte, subsidies van het Rijk en geld van de coöperatie. Om inkomsten te genereren worden de fabrieksterreinen verhuurd voor filmen, fotografie en workshops. Kleinschalige bedrijvigheid is toegestaan, wat weer huurinkomsten opbrengt. Ook wat geld betreft is de groep idealistisch; het bedrag van vijftienduizend euro dat je als nieuwe bewoner inlegt, krijg je grotendeels weer terug. Bij nieuwe leden wordt vooral gekeken naar social commitment. Erik-Jan: “Natuurlijk ga je als bewoner hier lekker genieten, maar het is ook de bedoeling dat je bijdraagt. Dat kan op verschillende manieren, aangezien iedereen weer andere kwaliteiten heeft.”

Susan vertelt over de afspraken die ze hebben met de gemeente om het stap voor stap te mogen doen. “We zijn een burgerinitiatief en geen projectontwikkelaar met een zak geld die de boel binnen een jaar rond heeft. Zowel Roemte als de gemeente waren bereid binnen de regelgeving mogelijkheden en kansen te creëren. Anders was het allemaal niet gelukt,” zegt Susan.

“Uiteindelijk hebben we het terrein met Stichting Noordeland voor één euro aangekocht,” vertelt Susan. “Maar daar komen natuurlijk nog wel tonnen bij voor sanering, veilig en bouwrijp maken. We zorgen bijvoorbeeld dat de asbestdaken, die hier al minimaal 40 jaar liggen, nu vervangen worden. Het voelt daarom ook gerechtvaardigd om gebruik te maken van subsidies. We maken een stukje aarde weer schoon.”